miska ryżu do połowy pełna

29.03.2006 (środa) Najpierw dramatycznie zaspaliśmy. Autobus do Krakowa o 5.50, a ocknęliśmy się z głębokiego snu o 5.35. Jak to zwykle bywa, udało nam się dobiec (z bagażami!). Co prawda na przystanek w mieście, bliżej domu (czasem trudno tam wsiąść), ale o 5.50 najwyraźniej nie było zbyt wielu chętnych na podróż do Krakowa. Później korki. Jak zwykle między 7.00 i 8.00 rano, szaleństwo. Na szczęście wylądowaliśmy w końcu na górnej płycie Regionalnego Dworca Autobusowego (tak się to teraz nazywa…) o 8.10, mieliśmy więc CAŁE 20 minut, żeby dotrzeć do pociągu. Pośpiech zupełnie umiarkowany. Zdążyłam jeszcze nawet – po złożeniu bagaży w wagonie - zbiec do automatu w nowym przejściu, po kawę. Maszyna Nescafe gdzieś zniknęła (nie było jej tam, gdzie zwykle), pozostał mi więc stary, śmieszny automat przy 1 albo 2 peronie. Śmieszny, bo wygląda, jak z lat 70-tych albo 80-tych i bierze monety 10-, 20-, 50-groszowe, 1- i 5-złotowe. Z jakichś powodów nie bierze dwuzłotówek. Być może jest t

Bułgaria 2005 , originally uploaded by nytuan . testuję połączenie z Flickrem, gdzie staramy się na bieżąco wieszać fotki z podróży (są ich już miliony). Wiosna się ślimaczy - wczoraj był pierwszy cieplejszy dzień, w Krakowie na Plantach kosy wariowały. Uciekam myślą do naszego jeziorka zawiesoznego pod szczytem Maliowicy (Riła, Bułgaria), gdzie było tak rozkosznie... A jutro pociąg do Berlina o 8.30. Co dalej, nie wiem za bardzo. Warsztaty z Junge Botschafter fur Mittle- und Osteuropa. Granie w Junction Bar (w poniedziałek, 2. kwietnia)

ale że show must go on, to to właśnie porzucam ekranik komputera dla Szymona ( Szymon Majewski Show, rzecz jasna, "kaczor mnie pieeeeeści!!!!!":-)))))

Smutny dzień. Przyjechałam do domu z Krakowa i pierwsze wiadomość, jaką Marek oznajmił mi od progu: zmarł Stanisław Lem. To trochę tak, jakby odeszła nieodwołalnie część mojej młodości - na Lemie się wychowałam. "Dzienniki gwiazdowe" zawsze będą dla mnie matrycą specyficznego humoru i jeśli ktoś nie wie, co to znaczy "spotkać siebie z poniedziałku, wtorku i środy", to znaczy, że jest z innej planety i że można sobie odpuścić próby komunikacji. Brak nam będzie zawsze trzeźwych i rozsądnych (ale nigdy cynicznych, rozgroryczonych czy rozczarowanych) komentarzy Lema.

słuchałam w dalszym ciągu Chopina granego przez Blechacza. Są czasem takie dni. Blechacz odkrywa całkiem nowego kompozytora, który - kiedy jest grany pompatycznie ("tradycyjnie") - staje się nieznośną patriotyczną piłą. A Blechacz wydobył z tej muzyki rozmaite rzeczy - z nokturnów kameralność i miękkość, z Poloneza As-dur (!) coś w rodzaju postmodernistycznej strategii cytatu (ten najbardziej znany motyw brzmi trochę jak ekstatyczne szaleństwo w oczekiwaniu końca, naprawdę niezwykłe), z kilku innych znanych utworów (walc cis-moll) - jakąś taką inną stronę tej muzyki, którą zna się od dziecka. A nad wszystkim góruje ta słynna melancholia, która płynie nam we krwi. Krótko mówiąc: ta muzyka wchodzi pod skórę. Blechacz gra w niektórych momentach jakby z jazzowym uderzeniem, trochę jak Keith Jarret Haendla (jedna z moich ulubionych płyt), oszczędnie, niemal ascetycznie a jednocześnie zywiołowo, ekstatycznie, tak jak się powinno grac Chopina. Nie wiem nawet, jak to możliwe, ale go

...Sonic Suicide ukazała się w groove.no - nie rozumiemy ani słowa, ale dostaliśmy 5 gwiazdek (na 7), wiec chyba nie jest najgorzej. Jeśli ktoś czyta po norwesku ...

za oknem spadają takie wielkie kawałki śniegu. słucham nokturnów Chopina (to mi się czasem zdarza), mistrz słowiańskiej melancholii. skąd nam sie to bierze? przez całe 4 dni jeździliśmy na nartach. najpierw na Hrebienku (górna łąka, yes, yes, yes), później jednak w Strbskim Plesie, gdzie trasy wprawdzie łatwiejsze niz "horna luka", ale za to dłuższe. Dłuższe zwłaszcza, kiedy się jeździ w kompletnej mgle. Hmla bola uplnie uplna, nic a nic. Widziało się czubki nart przed sobą, i tyle. Dość niezwykłe wrażenie, zjeżdżając spod chaty Solisko, w górnej części można było polegać wyłącznie na intuicji i wyczuciu przestrzeni oraz śniegu, trochę jak jazda z zamkniętymi oczami. Najpierw strach, ale później, przy kolejnych zjazdach, bardzo osobliwa przyjemność, jakby się latało. Na szczęście w niższych partiach można było trochę "przyciąć", zwłaszcza na trasce numer 2, w miejscu, które nazwaliśmy "ścianką" - wąskie, strome gardło, gdzie zawsze ktoś próbował zsuwać się

zima + lokalne realia polityczne to całkowicie za dużo, jak na jednego człowieka. I nawet jak na człowieka + drugiego człowieka + kota. Ale - Hurra! Dzisiaj o godz. 17. 3o z mojej drukareczki laserowej wyskoczyła ostatnia strona mojego doktoratu ("Kategoria gender w kulturze audiowizualnej")! Kilka lat mojego życia (a może nawet więcej) przybrało formę 262 kartek równo ułożonych w spory stosik. To całkiem przyjemne wrażenie. I chomiki są teraz dźwiękowe!

Właśnie dostaliśmy paszportymi z pięknymi, nowiutkimi wizami amerykańskimi. Jest więc już pewne (o ile coś w ogóle może być pewne), że wystąpimy na festiwalu Terrastock , w Providence (Rhode Island). Super, super, super. Więcej o festiwalu w Wikipedii :-) Co prawda durni kolesie w banku wlasnie odmowili nam kredytu, mimo stosownych wplywow na konto co miesiac (bo oczywiscie nie mamy umow o prace jak byle wyrobnik w bialym kolnierzyku, tylko zlecenia, dziela i umowy czasowe), ale kto powiedzial, ze bedzie lekko. Nigdy nie było.

Oskary rozdane. Jeden z moich ulubionych aktorów dostał nagrode! Tak, tak, Philip Seymour Hoffman! Bardzo lubię wszystkie postacie, które gra - zazwyczaj trochę zakręconych,m wrażliwych gości. Świetny w 25th Hour Spike'a Lee, w Big Lebowski no i w niezapomnianej Magnolii . Fantastyczna rola drag queen we Flawless (nie pamiętam, jaki ten film miał tytuł w Polsce). Ale nawet, jeśli gra drugoplanowe role, jak w Twisterze , jest znakomity i zazwyczaj jego postacie i tak są bardzo wyraziste. Ogólnie - super!